27 de marzo de 2010

FELIZ SEMANA SANTA

Son Mauro, e vou ir de vacacións a ZAMORA (carvellino de sayago). É a casa dos meus avós, e alí, na casa de atras, viven os meus visavós, pero cando os meus padriños van eles teñen que vir durmir a casa, onda nós.
Por esas zonas hai moitísimo ganado: porcos, vacas, ovellas... E a mitade das persoas que traballan alí son agricultores, pastores etc...
A gastronomía e parecida a de aquí, pero si, ten as súas diferencias: miña avoa non save facer o cocido galego o que fai e moi diferente, os chourizos tamen son diferentes, as patacas con grelos... Pero a verdade e que fai unhas patacas moi ricas pero moito grelo non comen.
Voume que o meupai berrame a gritos que me meta no coche.
FELIZ SEMANA SANTA

26 de marzo de 2010

ESCRIBO CON INGENIO


Este
Río
Inmenso
Nace

Las
Amapolas
Usan
Ropa
Amarilla

Iglesia
Restaurada
Eespléndida
Natural
Elegida

Juan
Obtuvo
Raros
Gatos
Egipcios

Barca
Estropeada
Restaurada
Tapada
Artesanalmente

Maravilla
Antigua
Restaurada
Irónicamente
Ayer

Ramón
Está
Bañándose
En
Cascada
Abulense

Verdadero
Amor
Nace
En
Su
Sentimental
Alma

25 de marzo de 2010

A Policia Local

Estivo moi ben.

A viaxe era curta pero aún así fumos en autobús.Ao chegar vimos un obxecto parecido a unha pizarra na que estaban todos os cruces de semáforos.O policía que nos guiaba chamábase Baldomero e ensinounos moitas cousas como a sala de emerxencias onde estaba un señor controlando unha pantalla enorme;os vehículos policiais, a sala de pantallas...


O que máis me gustou e creo que a os meus compañeiros tamén, foi a galería de tiro onde practican puntería dende distintos ángulos; cheiraba un pouco mal, pero foi divertido.





SARA FAILDE

Descripción de James.

James es un niño superalto de tres metros. Tiene los ojos rojos, la boca pequeña, sus orejas grandes y alargadas como los de un duende y su cara parece un triángulo. Sus piernas son muy largas, al revés que su tronco que mide cuatro centímetros. Su pelo es de color verde y sus manos larguísimas.Le encanta jugar al baloncesto, claro, pues siempre encesta. Es muy listo y en clase siempre saca... un diez.







Moh´d Ghanayem Rashid

Carta para os pantasmas.


Ola chámome Raúl. Non me parece ben que veñades a Terra, porque vouvos disparar e vades sufrir bastante.Espero que non veñades ao meu planeta.

Grazas.


Saludos o terrícola Raúl.

Excursión a policía


O xoves pola mañá fomos a policía nacional, ensinaronos moitas cousas, como por exemplo: a sala de comunicacións, onde Luciano, o noso compañeiro, falou cun dos pilotos dos coches patrulla por o megáfono, os cabozos, onde casi nos encerran, o garaxe, onde estaban os coches de policía e o mellor, a sala onde se atopaban as armas e as dianas onde cada 3 meses entrenaban cada un dos policías. Pasámolo moi ben.


***Andrea [&] Laura***

VISITA A POLICIA LOCAL.


Hoxe 24-3-2010,viñemos en autobús a escoitar e ver como e o traballo da policia local.Teño que dicir que a explicacion foi moi interesante,levaronos a moitas salas, a de comunicacion a das pantallas...O que mais me gustou foi cando entramos no garaxe dos automoviles e motocicletas dos policia, entramos nun dos automoviles e nos explicaron que dentro tiñan unha especie de plastico,para que os detidos non molestasen a os conductores.

Aunque foi todo moi divertido o mais aburrido foi cando volvimos a entrar no colexio.


FOI UNHA VISITA FANTASTICA!!


LOLA CALVIÑO PUERTAS.

18 de marzo de 2010

AXUDAMOS AOS NENOS DE CAMERÚN


A ONG Cero Negativo púxose en contacto co noso colexio para que, na medida das nosas posibilidades, axudemos a nenos de Camerún que viven en condicións moi distintas das nosas. Vimos unhas fotos dos proxectos que esta ONG está a realizar e nós queremos facer tamén unha pequena aportación. Estamos a recoller xoguetes para os nenos dun colegio de Camerún, a ver se podemos aportarlles un pouco de alegría.

Animámosvos a participar.

Mikel, Ricardo e Alfredo.

17 de marzo de 2010

PLÁSTICA


5º Primaria

16 de marzo de 2010

Os irmáns perdidos (2 parte)

Había por segunda vez, dous irmáns xemelgos que se chamaban Xosé Luis Mariano Carlos Fdez. e Pablo Vitoria Rei. Estaban nunha illa deserta. Era pola mañá, cando Pablo Victoria Rei comeu a última conserva do "Día". Como xa contei o outro día, Xosé Luis díxolle ao seu irmán:
-Ti eres necio. Non sabes que temos miles se conservas do "Día" entre esas rochas?

Pois o caso é que Xosé Luis domou a quenlla e foi ao "Froiz" máis cercano. Cando volveu, Pablo estaba morto! Xosé Luis intentou reanimalo, e cando todo parecía perdido. Pablo dixo:
-Que pasa? É que non se pode durmir tranquilo nunha illa deserta?

Pablo montou encima da quenlla crendo que sabía montala, pero, a quenlla comeu a Pablo e este morreu. Nese momento Xosé Luis sacou o móbil para que lle trouxeran outra quenlla donada do "Almacén de quenllas domadas Docensfir".




FIN!


Pedro Gamallo Fdez.

8 de marzo de 2010

SOBRE PINTURA



ENTREVISTA

Estamos aqui en la sala de ordenadores para entrevistar a la gran pintora Maria Puertas, es decir mi madre.
Hoy hablaremos sobre los cuadros que pinta.

E:¿Porque te gusta pintar?
M:Porque me relaja y hace que pueda expresar mis sentimientos facilmente.
E:¿Cual es el titulo de tus ultimas exposiciones?
M:La Casa Coronada y En el Arbol.
E:¿Estas exponiendo ahora mismo en algun sitio?
M:Si, en la galeria Marisa Marimon, que se llama Artificialia.
E:¿Puedes decirme el nombre de uno de tus cuadros?
M:Casa que espera, Casa con asa, La habitacion de Bizipoz,...
E:¿Cuanto tiempo llevas pintando?
M:He pintado siempre, pero profesionalmente unos 14-15 años.
E:¿Que vas a hacer proximamente?
M:Seguir trabajando mucho y tal vez haga una exposicion en Barcelona.

Muchas gracias Maria, tambien dicho como mama, por haber contestado a todas las preguntas.

LOLA CALVIÑO PUERTAS