27 de febrero de 2010

Kisame Hoshigaki


Kisame es un personaje de la serie "Naruto".Su rasgo más característico es que recuerda a un tiburón. De hecho, su nombre significa tiburón-demonio.
Tiene la piel de un color azulado, ojos pequeños y blancos y en las mejillas unas marcas que parecen branquias. Tiene el pelo azul y es bastante alto.
Tiene una gran espada que se llama "La Samehada(piel de tiburón)" que está hecha de escamas y su función no es cortar, sino desgarrar. Si alguien se la roba es capaz de volver a la mano de Kisame por si sola.
Kisame pertenece al grupo Akatsuki (amanecer). El símbolo de este grupo es el traje que llevan todos sus miembros.
Kisame tiene un compañero(que también es un Akatsuki) que se llama Itachi Uchiha.

Jorge

26 de febrero de 2010

25 de febrero de 2010

Mortadelo e Filemón


Érase unha vez nunha isliña........


Filemón: Mortadelo, ¿Que che pasou?


Mortadelo: Atacoume esa quenlla.


Filemón: E como é que non morreches?


Mortadelo: (Con voz triste) Non o sei,non recordo nada.


Filemón: (Como se fora sabio) Seguro que é amnesia.


Mortadelo: Que é amnesia?

Filemón: É cando che faia a memoria.


Mortadelo: (Sen memoria) Cómo me chamo?


Filemón: Mortadelo.


Mortadelo: Quen é Mortadelo?


Filemón: (Facéndose o chulito) Pois eres ti, parvo.



Yago Rodríguez González

Entrevista a Rafa Nadal


Un entrevistador le va a hacer unas cuántas preguntas a Rafa Nadal.

E:Bien Sr.Nadal, ¿cree que usted está capacitado para ganar los torneos importantes?

E:¿Quién es su peor enemigo?

E:¿Cómo se relaciona con su entrenador?

E:¿Dónde empezó a jugar al tenis?

E:¿Tenía algún ídolo?

E:¿Por qué le da con la izquierda si usted es diestro?

E:¿Por qué hace: ¡aaaa!, ¡aaaa! al golpear?

E:Y por último, la más importante: ¿por qué se rasca el trasero cuando saca?

E:Y esta es de verdad la última: ¿Cómo se siente al ser el número 3 del mundo?

E:Esta seguro qué es la última de verdad de la buena: ¿Cómo es su segundo apellido?


Gracias por estar en el programa TELEPEDRO, Sr Nadal. Buenas tardes.


Pedro R.

Entrevista


Estamos aqui con Irene.

E:¿Te parece bien el cambio que hiciste entre tu país y España?

I:Bueno, son muy distintas las costumbres y la gente.

E:¿Estás sola en España?

I:No, estoy con mi marido y mi hijo ademas de mi suegra y mi cuñado con su familia.

E:¿Están contentos tu marido y tu hijo?

I:Por el momento.

E:¿Te gusta Ourense?

I:Si, tengo muchos amigos y lo llevo muy bien.

E:¿En que trabajas?

I:Soy cuidadora de ancianos y estoy muy contenta.

E:¿Hace mucho que llegaron a Ourense?

I:En noviembre va a hacer 5 años que llegamos.

Gracias por contestar a estas preguntas.


Juan Cruz

As viaxes de Caqui e Caca.

Caqui:Tío, tronco,....mira onde estamos.
Caca:Eu o único que vexo son estrelas e dóeme moito o nariz, tío.
Caqui:¡Pois desperta que hai unha quenlla e peixes!
Caca:Pois si que estamos nun lugar chungo.
Caqui:¡Xa che digo eu!
Caca:¿Pois agora, que facemos tio?
Caqui:¡Ahhhhh! teño unha idea,.... podemos comernos...
Caca:¡Ohhhhhh! noooooon.
Caca:Pero, ¿quen empeza?
Caqui:Que va tío, era coña.
Caca:Pois, pois témonos que suicidar.
Caqui:Non, ¿non podemos saltar desde esa palmeira e cando caigamos a auga nadamos ata un lugar máis seguro?
Caca:Vale tío, que boa idea tiveches.
Caqui:Pero, ¿cando o facemos?
Caca:Pois hoxe non, ¡mañá!
Caqui:¿E onde durmimos?
Caca:Pois enterrámonos.
Caqui:Vale.


Fin




Ron Janeiro

O can, o gato, o esquío e o seus concursos.

(Escena na que aparecen un can e un gato tumbados no sofá vendo a tele nunha casa de campo)

Can- (Moi aburrido) Non hai outra cousa na tele?
Gato- (Exclamando) Si, pero hai que ver o concurso de belezaa gatuno!
Can- (Supricándolle) Non podemos ver o concurso de axilidade dos cans?
Gato- Fastidia! Xa acabou hai dez minutos.
can- Mentres me estabas a falar, xa acabou ese "concurso de beleza".
Gato- (Aclarando) Pero mira que es parvo, a ver se entendes que estamos na mesma! O teu programa acabou e o meu tamén.
Can- Bah, mellor que saiamos un pouquiño fóra a que nos dé o aire.
Gato- Boa idea! Faime falla un pouquiño de aire. E á mesma , cazo un rato ou un paxaro!


( o can e o gato saen fóra, póñense a camiñar e enseguida atópanse perdidos nun inmenso bosque)


Gato- (Enfadado, pero, un pouquiño amedrentado) Pero ti es parvo! Por que me traes por estes camiños que nin siquera coñeces?!

Can- Si que os coñeco! Un pouquechiño.

Gato- Si, si, di o que queiras, pero esto nunca cho vou perdoar.

Can- (Xa cansado) Cala xa oh, nin que ti foses o deus da orientación!

A miña habitación

O meu cuarto é un pouco pequeno. Ten un armario que ocupa a maior parte da habitación e nel teño montóns de posters. Teño un caixón onde meto todos os meus xoguetes. No meu cuarto non teño ventás, polo cal fai calorciño e a min gústame moito. Teño un estante con moitas películas e as paredes están pintadas de cor azul. Enriba da miña cama teño uns cadros con insectos disecados (mariposas, escarabellos, insectos pau...), e na miña cama un cobertor con debuxos xeométricos. Teño un escritorio no que gardo obxectos dos meus viaxes, como un coral cerebro de MÉXICO.


DANIEL RODRÍGUEZ .

Os dous imbéciles.


Imbécil 1: Estamos neste illote pola túa culpa;díxeche que colleras a autopista P-4,
non illa-4.

Imbécil 2: Eh?

Imbécil 1: Ai,ai,ai.NÓTASE QUE TE CHAMAS IMBÉCIL!

imbécil 2: Eh!queres pelea,tío?(dicía)

Imbécil 1:Por suposto,chaval. TOMA PUÑO!

(Non continuará porque caéronse ao mar e foron comidos
por un quenlla.)

PEDRO R.

Entrevista.


Hola don mi padre, tengo que hacerle unas cuantas preguntas.
Entrevistador:¿Cuántos años tiene?
Kico:Tengo 40 años.
Entrevistador:¿Qué suele hacer todos los días ?
Kico:Trabajar.
Entrevistador:¿Cuál es su comida favorita?
Kico:El cordero.
Entrevistador:¿Qué es lo que le gusta más hacer fuera de casa?
Kico:Pasear por la montaña.
Entrevistador:¿Qué hace los fines de semana?
Kico: Pasear por la montaña.
Emtrevistador: ¿Qué suele hacer antes de recogerme a la escuela?
Kico:Trabajar.
Entrevistador:¿Le gusta el colegio donde estudia su hijo?
Kico:Mucho, me gusta mucho.
Entrevistador:¿Le gusta viajar?
Kico:Si, me encanta.
Entrevistador:¿Le gustan los días festivos?
Kico:Si, por que no.
Entrevistador:¿Le gusta estar en casa?
Kico:Me gusta estar en casa.

Gracias don mi padre, hasta la vista.


PABLO VALENCIA EQUY

24 de febrero de 2010

NOTICIAS PERIODÍSTICAS


Cando os alumnos de sexto fan un exame, os que estudan suspenden e os pasotas aproban.

Nun colexio de Lugo pasan cousas moi extrañas. Cando lles toca facer un exame aos de sexto, resulta que os que estudaron suspenden cun 0,1,2,3 ou 4 e os que pasan de todo aproban cun 8,9 ou 10.

A policía intenta investigar o problema; mentres tanto todos os alumnos deixaran de estudar para poder aprobar.


LAURA

Relato de espanto


Uns vampiros estaban a tomar té no salón de té da raíña Isabel I


Onte, as doce da noite, pillaron a uns vampiros tomando o té na casa da raíña Isabel II. Os vampiros foron arrestados e todo rematou ben, afirma a raíña, salvo os gardas aos que morderon os vampiros, pero iso, non ten importancia"

Sara 6º

18 de febrero de 2010

SOMBREAR DEBUXOS


Jorge

REPRESENTAR O MOVEMENTO


Rebeca

Comidas típicas do Entroido


Lacón con grelos:

Ás nove en punto da mañá, e despois de ben lavado, debe poñerse a coce-lo lacón en bastante cantidade de auga. Ás once agréganse os grelos e os chourizos. Ás doce, as patacas, e a unha colócanse en bandexas ou fontes e ponse todo sobrea mesa, e que non falte o viño do Ribeiro!

Irene

11 de febrero de 2010

El abeto presumido


ABETO:(Le dice todo presumido al espino)Yo soy el mejor porque sirvo para todo,
para construir cabañas,tejados...
ESPINO:(Se queda callado.)
ABETO:Ja,ja qué gracia,no vales para nada,pero yo sí.
ESPINO:Pero antes de ser un tejado deberás morir cortado por un hacha o una sierra.
ESPINO:Ohhh nooooooooo¡¡¡¡¡¡¡








MELISA ANSIA Y JUAN

La gasolinera "Special K"


(Escena en la gasolinera "Special K".Entra en la escena un hombre en su coche esperando repostar.)
Cliente:Oye tío, ponme la oferta.(Dice el cliente en plan pasota.)
Hombre Gasolina:(Un poco extrañado)S-s-si s-s-señor. Tenemos una oferta especial:Cada cuarenta litros que Ud. reposte, ¡ le regalamos otros cuatro litros extra!
Clienete:O.K. tío, ¡ A REPOSTAR !

(El Hombre Gasolina termina de repostar y... ¡salta un mogollón de gasolina al jersey del cliente!

Hombre Gasolina:(Muy avergonzado)¡No sabe cuanto lo siento!pero tiene que pagar,le hemos puesto los cuarenta y cuatro litros.
Cliente:(Un poco disgustado)¡Jooo tronco!

(La Chica Pasta Gansa,la que cobra,lo había visto todo.)

Chica Pasta Gansa:Apoquine los 20 euros.
Cliente:¿No eran 40 euros?
Chica Pasta Gansa:Tranqui, le descuento 20 euros por lo ocurrido con su jersey,dudo que valga más de 4 euros pero...
Cliente:¡Que buena eres tronca!¿quieres casarte conmigo? (ya tenía el anillo preparado)
Chica Pasta Gansa:¡Como no colega!

(El cliente y la Chica Pasta Gansa se casaron y vivieros felices en una casa de campo.Tuvieron un hijo,el Chico Travesuras.Al final,todos trabajaron en una gasolinera(Special K 2)cobrando la gasolina a precio de oro.



Uxía Nóvoa Vázquez

AS SUPER HISTORIAS DE SUPER HEROES



Érase unha extrañisima vez un mundo chamado "Super-Umanitas", era un mundo no que non había humáns, senón que había animais que falaban. Nese mundo todos eran super... por exemplo: super-tonto ou super-villano.
Un día unha super-avoa (que era unha gata de 53 anos) foi atacada por Super-Bop (que era un esquio que xa fora arrestado 2 días por romperlle unha super-tela de araña a unha araña). A Super-avoa, como non sabía que facer, pegoulle co bastón e Super-Bop roboulle unha super-dentadura postiza. De súpeto chegou "Super-can"e as dúas Super-axudantes (que eran dúas abellas). E así, outra vez máis Super-can salva a unha habitante de Super-Manitas.
Continuará...
Se queren ver o final da historia, non se perdan no canal 1947 "As super historias de super heroes".

María Domínguez Martín.

El abeto que fue asesinado por hachas y sierras


(Bosque donde viven un abeto y un espino, un día se ponen a charlar..

Abeto:(presumiendo) Eres un fracasado, no sirves para nada.
Espino:(sonriendo) pero sin hacerle caso)...
Abeto: (dice con toda la chulería) yo valgo para las `mejores´ construcciones.
Espino:(de nuevo sin hacerle caso pero ya harto)...

(Al día siguiente...)

Abeto:(chuleandose como todos los días) Je Je Je,pringao.
Espino:(dice muy sabio y con toda la razón)ya no te vas a reir tanto cuando sepas que
para ser un buen techo o puerta, tendras que morir asesinado por hachas y sierras.


Moh´d Ghanayem y Uxía Novoa

O can é imprescindible.


Unha idea copiada de "Disney Animations"

Había unha vez, un can chamado Pronc. Pronc era amigo dunha gata moi estudosa chamada Maldina e dun esquío moi presuntuoso chamado Cusco.
Un día Pronc preguntoulle ao seu pai de onde procedían. O seu pai díxolle a verdade; procedían dun país moi especial, Proncolandia.
Pronc decidiu irse a Proncolundo, Procolatiu, bo, xa me entendedes. O caso é que Cusco estaba moi contento porque caíalle mal, pero Maldina non o estaba, pois recoñecía que sen él non poderían espantar aos guepardos.
Cando Pronc chegou a Proncolandia estaba moi contento, pero co paso dos días solo había que escoitalo:
-Que tostón! Aquí todos son iguais ca min; fan o mesmo que eu, teñen o mesmo corte de pelo que eu, en fin, un verdadeiro tostón.
Mentres tanto en Perú:
-Socorro, que alguén me axude, atácame un guepardo- gritou Cusco- Necesito a Pronc!
Aiaiaiaaiaiaai iaaa!- exclamou Pronc mentres corría e antes de chocarse contra a parede- Chiqui cua cua!, é un bo guepardo, solo que se caíu a lente de contacto. Xa está, todos a salvo.
-Cusco, non tes nada que dicirlle a Pronc?
-Si- contestou él- sento moito haberme burlado de ti, pero, non te comas o meu cerebro!, raro.

Non continuará, pois non teño máis que contar.

Pedro Gamallo Fernández.

Eduardo Manostijeras





Título: Eduardo Manostijeras
Creador: Tim Burton

Esta historia trata sobre un inventor, que hace un robot con tijeras en las manos, y ve algo en ese invento que hace que empieze a perfeccionarlo... Piel, órganos de animales, un corazón, cerebro, pies, cabeza... ¿Que falta? Las manos. En el cumpleaños de este invento, el creador inventa unas manos, pero justo cuando se las enseña, éste se muere, y Eduardo se queda encerrado en el castillo.

Un día, una vendedora de Avon llega hasta el, y se lo lleva a casa, y como él tiene cicatrizes de rascarse con las cuchillas en la cara, ella lo empieza a pintorrear, hasta que le deja la cara violeta. Esa noche, llega la hija de una excursión, y el se enamora de ella, pero esta tiene novio...

Él empieza a cortar setos y a darle formas, y es super bueno, pero el novio de la hija de la de Avone, una noche que se encuentran le dice a Eduardo que es un mounstro, que deje en paz a su novia y que se largue de la ciudad, entonces Eduardo entra a la casa rompiendo todo, y se encierra a llorar por los rincones, pero ella le pide a Eduardo que tienen que entrar a una casa, (el no sabe que es a robarla), con su novio, y el acepta. Esa noche van a la casa, y abren todo, y una puerta, que solo puede abrir Eduardo, la abre, pero... ¡¡SUENA LA ALARMA Y SE QUEDA ENCERRADO!!

Entonces los policias se lo llevan, lo investigan y el se escapa solo para ver a la chica que le gusta y justo cuando llega la policía.. Ella lo besa, y el se escapa al castillo, sube, y ella va con el, cuando baja, (ella), está toda la gente, y ella les dice que ha muerto, cosa que era mentira, y les enseña unas tijeras falsas...
Ellos se lo creen y se van, y Eduardo se queda en el castillo para siempre...

10 de febrero de 2010

9 de febrero de 2010

Imitando a Degas


Edgar Degas
Irene

CADROS DE PICASSO



"Ciencia y Caridad": pintado en 1897, mención honorífica na esposición Bellas Artes.

"As señoritas de Aviñon": pintado en 1906, está no museo de Arte Moderno de Nueva York.

"Desnudo": pertenece ao Periodo Rosa , está no museo de Arte Moderno de París.

"A danza": pintado en 1925, es un cuadro Cubista en la galería TATE en Londres.

"Gernika": pintado en 1937, desde 1981 está no museo Reina Sofía, en Madrid e representa o bombardeo desta cidade vasca.

"Las meninas": son 58 oleos sobre lienzos, dos que 44 están dedicados a analizar e interpretar de forma muy persoal personaxes deste cadro de Velázquez.

Estos son cadros clasificados na súas épocas:
Época azul: Azotes de Barcelona, El entierro de Casagemas, El muerto, La vida, Copa con flor.

Mauro

STEVENSON



Novela de aventuras escrita por Robert Lois Stevenson que nació en el año 1850 en Edimburgo.

Stevenson descubrió muy pronto su vocación por la literatura y se hace célebre con las novelas La isla del tesoro y El extraño caso del Dr. jekell y Mr. Hyde.

Obtuvo un gran éxito con sus novelas, pero du vida estuvo marcada por la enfermedad, por lo que se vio obligado a viajar buscando climas apropiados a su delicado estado de salud. Viajó por todo el continente y posteriormente viajó a América. Tras una breve etapa en Nueva York, en 1891 llegó a la isla de Samoa, donde se estableció junto con toda su familia.
Finalmente feliz , pudo disfrutar de sus últimos años de vida dedicándose a su gran pasión por la escritura hasta 1894, año de su muerte.


RICARDO

4 de febrero de 2010

El abeto presumido


-Abeto:(Con cara presumida) ¡Soy más valioso que tú!.

-Espino:...

-Abeto:Sirvo para que los hombres hagan templos, techos, casas etc...

-Espino:(Tan humilde como siempre). Sí, pero antes tienes que ser cortado por hachas y sierras.





Iria y Raúl.

Ramón María Aller Ulloa


Ramón María Aller Ulloa naceu en Lalín o 3 de febreiro de 1878 mais morreu o 28 de marzo de 1966, ademais dun astrónomo galego, tamén foi sacerdote e matemático.
Comezó a estudar cos Xesuitas na Guarda.
Con 20 anos obtivo un dotorado en tegnoloxía. En 1912 doctórase co premio extraordinario, e iste mesmo ano, contrue en Lalín, o primeiro observatorio astronómico de Galicia.


Pablo Valencia Equy, 5º

El abeto chulito.


-Abeto:(con cara de tonto)Soy más valioso que tú. Ja chúpate esa Espiñón.

-Espino:(asistiendo todo el rato se callaba porque ya estaba arto del Abeto)

-Espino: (con cara de pocos amigos)¡Estoy hasta las narices de ti!
-Espino:(diciendo una frase resabidilla)vale, es verdad, pero tendrás que morir para convertirte en algo.


Daniel y Belén.

Una pelea entre el Abeto y el Espino.

Abeto:Yo soy más importante que tu, porque los hombres pueden hacer conmigo casas y templos.
Espino:(se calla y sonríe)
Abeto:Tu no sirves para nada,solo sirves para hacer el tonto. Yo soy el mejor y tu el peor. Si en vez de árboles fueramos metales yo sería el oro y tu el bronce.
Espino:(no aguanta más)si, pero acuerdate que para ser un mastil o una casa tienes que morir por sierras y por hachas.
Abeto:noooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo.


Ron Janeiro y María Domínguez

El abeto presuntuoso

-Abeto:(presumiendo)Soy más valioso que tú.

-Espino:(aguantándose)ya.

-Abeto: los hombres me utilizan para construir mástiles,techos y casas.

-Espino:(furioso)ya pero para construir todo eso los leñadores os matan con hachas y sierras mecánicas.



FIN SARA FAILDE Y YAGO RODRÍGUEZ

El abeto presuntuoso.

EL ABETO PRESUNTUOSO
Abeto:(frente al espino)soy genial,los seres humanos me adoran,pues sirvo para todo.

Espino:(con su risilla)si es cierto sirves para todo,ji ji ji.

Abeto:(todo presumido)admitelo,sirvo para hacer sillas,mesas,puertas,etc.

Espino:(con toda la razon)antes de hacer con tigo madera,seras cortado por hachas y sierras.

Abeto:(siendo cortado por una sierra)¡noooooo!

LOLA CALVIÑO Y PEDRO GAMALLO