ERES MAS HERMOSA QUE UNA ROSA Y LA MAS GUAPA DEL MUNDO.
ERES EL PARAÍSO.
POR TI DARÍA LA VIDA.
MUCHO HOMBRES DICEN QUE VIERON ANGELES ,PERO YO TE VI A TI Y ME BASTA.
YAGO
RODRÍGUEZ
GONZÁLEZ
(TE QUIERO UN MONTÓN IRENE)
27 de abril de 2010
21 de abril de 2010
20 de abril de 2010
ORENSE
En la ciudad de Orense hay una calle, la calle una esquina, en la esquina un colegio, en el colegio un patio, en el patio un porche, en el porche una canasta, en la canasta un balón.
El balón en la canasta,
la canasta en el porche,
el porche en el patio,
el patio en el colegio,
el colegio en la esquina,
la esquina en la calle,
y al calle en la ciudad de Ourense
REBECA DOMÍNGUEZ DOCAMPO
6º PRIMARIA
19 de abril de 2010
15 de abril de 2010
As pantasmas terribles
Érase unha vez.....
Unhas pantasmas terribles que habitaban no planeta Cerón(un planeta con moitos castelos en ruinas).As pantasmas eran ricas.Tiñan a saba con diamantes e as cadeas de ouro.Foron a un planeta chamado Bort,onde habitaban os bortianos,pero....!Os bortianos non lles tiñan medo!Ata que unha pantasma co rango de comandante dixo:
-E se collemos a máquina de cóxegas?
-É unha estupenda idea!
Planeado así, as pantasmas foron a Bort e empezaron a facer cóxegas aos bortianos.Os bortianos fartáronse das cóxegas e fuxiron ao planeta TERRA.
FIN
Unhas pantasmas terribles que habitaban no planeta Cerón(un planeta con moitos castelos en ruinas).As pantasmas eran ricas.Tiñan a saba con diamantes e as cadeas de ouro.Foron a un planeta chamado Bort,onde habitaban os bortianos,pero....!Os bortianos non lles tiñan medo!Ata que unha pantasma co rango de comandante dixo:
-E se collemos a máquina de cóxegas?
-É unha estupenda idea!
Planeado así, as pantasmas foron a Bort e empezaron a facer cóxegas aos bortianos.Os bortianos fartáronse das cóxegas e fuxiron ao planeta TERRA.
FIN
FEITO POR:
YAGO
RODRÍGUEZ
GONZÁLEZ
DEDICADO A IRENE
Los amaneceres de Iria
Los amaneceres de mi dormitorio son bastante soleados la mayoria . Cada vez que me despierto
soy feliz porque tengo que ir al colegio ., Menos los sábados y los domingos.Cada día de la semana
hasta el viernes, me levanto a las nueve, luego desayuno, me visto, me lavo, me peino y depués al colegio medio dormida.
Los amaneceres de Iria en su casa.
Iria Pereira Pulido.
soy feliz porque tengo que ir al colegio ., Menos los sábados y los domingos.Cada día de la semana
hasta el viernes, me levanto a las nueve, luego desayuno, me visto, me lavo, me peino y depués al colegio medio dormida.
Los amaneceres de Iria en su casa.
Iria Pereira Pulido.
EL VIAJE DE LA MAÑANA
Como no me gusta nada nada dormir una vez que abro los ojos lla me levanto de la cama con mucha energia para vestirme,la ropa la elijo yo o alguna vez mi madre.Cuando ya estoy preparada, desayuno pan, almendras, avellanas y leche.
A continuacion me lavo toda me hecho colonia me peino,me pongo el abrigo cogo la mochila y ya estoy lista para irme al colegio.
¡ASI ES MI DESPERTAR!
LOLA CALVIÑO PUERTAS
A continuacion me lavo toda me hecho colonia me peino,me pongo el abrigo cogo la mochila y ya estoy lista para irme al colegio.
¡ASI ES MI DESPERTAR!
LOLA CALVIÑO PUERTAS
As pantasmas de Bort
Había unha vez nun lonxano planeta chamado Bort unhas pantasmas ás que lles gustaba asustar ós bortianos. Pero co paso do tempo, os bortianos acostumáronse os trucos das pantasmas e xa non lle tiñan medo.
Un día, cando se cansaron do planeta Bort, quixeron ir a Terra porque a pantasma máis vella dixo que nese planeta os nenos se asustaban so con oír a palabra pantasmas. Pasou o increible, viron chegar ao carteiro pantasmal con dezasete cartas da Terra. Eran duns nenos de España (Ourense) exactamente do colexio Curros Enríquez, de quinto curso.
As cartas dicían que os terrestres non lle tiñan medo ás pantasmas, que se viñan lle ían . . . , pero o que máis lle interesou foi que un neno escribira dicindo que foran a Asustalandia. Bucaron no mapa onde estaba aquel planeta.
-Encontreino, dixo unha pantasma.
- Onde está?
-Aquí, aquí no noroeste.
-Ah, aí.
-Pois vaiamos despois de mañá.
Iso fixeron. Despois de dous días, foron a Asustalandia.
Cando chegaron a Asustalandia, alí había ogros, monstros...
Pasárono bomba e que daronse a vivir alí.
Moh´d Ghanayem Rashid
Un día, cando se cansaron do planeta Bort, quixeron ir a Terra porque a pantasma máis vella dixo que nese planeta os nenos se asustaban so con oír a palabra pantasmas. Pasou o increible, viron chegar ao carteiro pantasmal con dezasete cartas da Terra. Eran duns nenos de España (Ourense) exactamente do colexio Curros Enríquez, de quinto curso.
As cartas dicían que os terrestres non lle tiñan medo ás pantasmas, que se viñan lle ían . . . , pero o que máis lle interesou foi que un neno escribira dicindo que foran a Asustalandia. Bucaron no mapa onde estaba aquel planeta.
-Encontreino, dixo unha pantasma.
- Onde está?
-Aquí, aquí no noroeste.
-Ah, aí.
-Pois vaiamos despois de mañá.
Iso fixeron. Despois de dous días, foron a Asustalandia.
Cando chegaron a Asustalandia, alí había ogros, monstros...
Pasárono bomba e que daronse a vivir alí.
Moh´d Ghanayem Rashid
O ambiente do parque.
Era venres pola tarde. Nunca o facía, pero esa vez fixeno, baixei ao parque. Enriba estaba o areiro con nenos pequenos divertíndose moito.
Olía a felicidade, aunque creo que era a colonia da miña nai.
Debaixo había nenos máis maiores xogando a xogos coma ao fútbol. Non era de estrañar encontrar a nenos da clase como a Ron xogando alí.
Pedro Gamallo, O ambiente do parque, Ed. Gamaly.
Olía a felicidade, aunque creo que era a colonia da miña nai.
Debaixo había nenos máis maiores xogando a xogos coma ao fútbol. Non era de estrañar encontrar a nenos da clase como a Ron xogando alí.
Pedro Gamallo, O ambiente do parque, Ed. Gamaly.
As pantasmas en inspección.
No planeta Bort exitían un grupo de pantasmas que non eran capaces de asustar aos bortianos porque xa sabían todos os seus trucos.
Ao final, todos decidiron marchar a Via Láctea e inspeccionaron todos os planetas, pero ningún lle gustou oa grupo das pantasmas. Despois de catrocentos anos encontraron a Vía Das Pantasmas e acabaron no planeta Pantasmas de Fume. Coñeceron ao alcalde Fumento e a vella pantasma tibo unha conversación con el.
-Por que se chama asi este planeta?
-Polo nome do meu pai
-De que materiales pantasmacos está feito este planeta?
-De sabas , algas, colchonetas, e un montón de sal.
-Perfecto, quedamonos neste planeta apestoso.
Belén Rey Fdez.
Ao final, todos decidiron marchar a Via Láctea e inspeccionaron todos os planetas, pero ningún lle gustou oa grupo das pantasmas. Despois de catrocentos anos encontraron a Vía Das Pantasmas e acabaron no planeta Pantasmas de Fume. Coñeceron ao alcalde Fumento e a vella pantasma tibo unha conversación con el.
-Por que se chama asi este planeta?
-Polo nome do meu pai
-De que materiales pantasmacos está feito este planeta?
-De sabas , algas, colchonetas, e un montón de sal.
-Perfecto, quedamonos neste planeta apestoso.
Belén Rey Fdez.
A DIVERSIDADE CULTURAL
Os países diferencianse por moitas cousas. Por exemplo:
Nos platos típicos, nas leis,...
Unha cousa que os diferenza moito é a maneira de vestir.Case todos os países teñen unha prenda orixinal de alí.Levan cousas que a nós parecennos raras(homes con "falda",prendas que parecen de home pero son de muller ou viceversa).Tamén pode ocurrir ( e ocorre ) que a xente doutras culturas se burle das prendas de aquí.
Algúns exemplos son:
o Kimono(Japón e China)
os Pareos(Bali)
as Chilavas(zona leste e surleste de Asia)
os pantalóns, os Kaftans ou os Balis (India)
Ou simplemente... A BOINA DE CHANTADA!!!!!!!!
Jorge
10 de abril de 2010
As pantasmas medoñentas
Había unha vez unhas pantasmas que vivían no planeta Bort.Cada día parecian máis e máis velliñas porque cada vez que ían a asustar a alguén volvían tristes e encollidos.
Un día a unha pantasma ocorréuselle unha boa idea, ir ao planeta máis alonxado de alí,un planeta antigo, onde aínda non se inventara nin a telavisión. Cando chegaron, buscaron covas e todo iso e esperaron ata media noite para saír e asustar ás persoas, pero.......
¡cando saíron atopáronse cuns vampiros!
Despois dese suceso, non volveron saír pola noite.
Sara Failde
Un día a unha pantasma ocorréuselle unha boa idea, ir ao planeta máis alonxado de alí,un planeta antigo, onde aínda non se inventara nin a telavisión. Cando chegaron, buscaron covas e todo iso e esperaron ata media noite para saír e asustar ás persoas, pero.......
¡cando saíron atopáronse cuns vampiros!
Despois dese suceso, non volveron saír pola noite.
Sara Failde
9 de abril de 2010
As pantasmas de Bort.
Nun planeta chamado Bort había unhas pantasmas que tiveron que marchar a outro planeta. Eles elixeron o planeta Terra.
As pantasmas estaban alegres e divertidas:
-Huuu ! - dicía unha pantasma a un terrícola- Eu son unha pantasma.
-Eu non creo en pantasmas !- respondeu el.
A pantasma tocoulle a cabeza coa man ao humano e iste correu aterrorizado. Máis tarde, o humano foi correndo á comisaría:
- Si, policía, vin unha pantasma, tocoume a cabeza e todo !
- Sabe, señor, cada día veñen máis persoas coma vós, todos os que chegan, dicen que unha pantasma tocoulles a cabeza, pero iso debe ser a tolería pola bebida ; así que, veña, vaiase para a súa casa.
- Pero, pero...
- Non máis escusas. Marche agora mesmo !
Cada vez, viñan e viñan máis xente á comisaría ; e sempre coa mesma escusa, que unha pantasma tocáralle a cabeza. Todos os policías estaban moi inquedos e un día, un policía falou pola televisión e dixo:
- Señores, señoras, teño un plan para desfacernos das pantasmas. Se vos tocan a cabeza, ignorádeos e así fuxiran do noso planeta.
E iso fixeron todos. Ao final, as pantasmas tiveron que fuxir do planeta Terra e foron para o planeta Urano. Alí, pasou algo semellante...
Pablo Valencia Equy.
8 de abril de 2010
A Policía Local
A visita foi extraordinariamente extraordinaria. O policía foi moi amable con nós porque deixounos montar nos coches, ensinounos os sectores e que pasaba en cada sector. O que máis me gustou da visita foi a galeria de tiro porque nela podes practicar a túa puntería e saber se tí eres un bo tirador ou non, pero o malo da galería de tiro é o seu olor, pois cheira fatal, pero, aparte de iso, encantoume a galería de tiro. Outra cousa que me gustou foron os trofeos, as fotos e as espadas que estaban no salón de actos exactamente, nunhas estanterías. Resumindo, aprendín moitas cousas e paseino moi ben.
Moh´d Ghanayem Rashid
Moh´d Ghanayem Rashid