O can é imprescindible.

Unha idea copiada de "Disney Animations"

Había unha vez, un can chamado Pronc. Pronc era amigo dunha gata moi estudosa chamada Maldina e dun esquío moi presuntuoso chamado Cusco.
Un día Pronc preguntoulle ao seu pai de onde procedían. O seu pai díxolle a verdade; procedían dun país moi especial, Proncolandia.
Pronc decidiu irse a Proncolundo, Procolatiu, bo, xa me entendedes. O caso é que Cusco estaba moi contento porque caíalle mal, pero Maldina non o estaba, pois recoñecía que sen él non poderían espantar aos guepardos.
Cando Pronc chegou a Proncolandia estaba moi contento, pero co paso dos días solo había que escoitalo:
-Que tostón! Aquí todos son iguais ca min; fan o mesmo que eu, teñen o mesmo corte de pelo que eu, en fin, un verdadeiro tostón.
Mentres tanto en Perú:
-Socorro, que alguén me axude, atácame un guepardo- gritou Cusco- Necesito a Pronc!
Aiaiaiaaiaiaai iaaa!- exclamou Pronc mentres corría e antes de chocarse contra a parede- Chiqui cua cua!, é un bo guepardo, solo que se caíu a lente de contacto. Xa está, todos a salvo.
-Cusco, non tes nada que dicirlle a Pronc?
-Si- contestou él- sento moito haberme burlado de ti, pero, non te comas o meu cerebro!, raro.

Non continuará, pois non teño máis que contar.

Pedro Gamallo Fernández.