Era venres pola tarde. Nunca o facía, pero esa vez fixeno, baixei ao parque. Enriba estaba o areiro con nenos pequenos divertíndose moito.
Olía a felicidade, aunque creo que era a colonia da miña nai.
Debaixo había nenos máis maiores xogando a xogos coma ao fútbol. Non era de estrañar encontrar a nenos da clase como a Ron xogando alí.
Pedro Gamallo, O ambiente do parque, Ed. Gamaly.
3 comentarios:
Jaja que bueno.
Que malo; es broma, que bueno.
Se dice "ULÍA" , pero da igual, esta muy bien.
te acuerdas de esto Gamali? :
jjjajajajajajajajaja
Publicar un comentario